Posts

DI-RECT

Aan: de bandleden van DI-RECT          (persoonlijk) Onderwerp: ‘with a little help’ Noord-Frankrijk 11 oktober 2017 Beste Spike, Marcel, Jamie, Bas en Paul Jan, Gisterenavond speelden jullie de nieuwe single in De Wereld Draait Door. Vooraf sprak Marcel een paar woorden over de teamgeest binnen DI-RECT, de ruimte voor ieders individuele vuurtje, de ‘basis van vertrouwen’, kortom de ingrediënten die allemaal het creatieve proces voeden die het ook best onverwachte kanten doet opgaan ( en diepe wezenlijke bevrediging schenken). En hij toonde , hoe hij nieuwe, lastige dingen ook alleen durft (en hoe mooi bezield), doordat DI-RECT letterlijk en figuurlijk ‘steeds achter hem staat’ … in groot vertrouwen in zijn kunnen. Ik veerde op, omdat ik, ook nog eens in De Wereld Draait Door, geïllustreerd zag hoe bewust jullie je zijn van de waarde van die ‘zachte’ fundamenten, om ook een rockband te laten werken en….. hoe open ((di-rect…ha, ha) jullie over die liefdevo

de een-tiende speelsuggestie

Afbeelding
Volg even deze gedachtenlijn/kronkel: Is de essentie van maatwerk, het 'werk' waarin rekening gehouden wordt met de persoonlijke voorkeuren en mogelijkheden en omstandigheden  van mensen niet heel kort op te soemmen als: ' U vraagt wij draaien?' Dat valt aan te nemen? Mooi. Met die bal aan de voet aangenomen, dribbelen we dan nu dichter naar het doel om het punt hier te gaan maken. Het team van Hugo Borst en Carin Gaemers, van het 'manifest ouderenzorg' heeft ruim 2 miljard van het rijk 'los' gekregen om zulk maatwerk mee te gaan manifesteren. De grote vraag, hoe kun je dat proces (zinvol) vormgeven, ligt dan ook daar op tafel. Hier volgt nu de (onconventionele) speelsuggestie die een duidelijk sterke 'spin' in de gewenste richting meegeeft aan de op dit thema losgemaakte energieën in de samenleving. Curveballetje, dus... met veel effect! Geïnspireerd op en gebruik makend van resources, waar met name Hugo Borst a

voetbal samenspel analogie

Soms zegt een herkenbaar concreet beeld zoveel meer dan bladzijden vol woorden. Iedereen die zich een beetje in de voetbalwereld kan verplaatsen, kan zich de volgende (nogal grondige) aanpassing in de aard van de samenwerking goed voorstellen. Van het pupillenvoetbal doorgroeien naar 'levensgroot' voetbal. Voetballen is zo simpel als maar zijn kan: je zet een voet tegen een bal... en voila....dat is het al. Je kan het zelfs helemaal in je eentje doen! Maar de werkelijke lol ervan is verbonden aan krachtmeting en samenspel . Dus, met wat ruimte, een bal en twee goals ( hoopjes kleding of stenen volstaan al) en meerdere mensen, kan het spel samen vorm krijgen. De bal via schoppen tussen 2 ( bij hoopjes) of 4 punten (bij goaltjes)  manoeuvreren ... dat is het ruwe plan. Dan wordt het aardig om te kijken hoe dat 'ruwe plan' zoal vorm krijgt. Jonge voetbalenthousiasten zijn net knikkers die met zijn allen in een doos van de ene naar de andere kant rollen. W

de basis van mijn aanpak

Ik ben een HBO opgeleid docent omgangskunde. Dat is het vakgebied van onder andere groepsdynamica, toegepast op menselijke zorgsystemen. Het terrein waarop ik me gespecialiseerd heb zijn methoden waarmee volwassenen spelenderwijs de empathische kanten van samenleven en samenwerken (weer) naar voren halen. Die empathische vermogens zijn er al! Maar… een adequate uitdrukking ervan stuit in de samenleving vaak op praktische/budgettaire hindernissen die “ van hogerhand ” door “ het systeem ” zijn opgeworpen, in de strikte vaste routines, protocollen, regels en schema’s waarmee vorm wordt gegeven aan de werkprocessen. Wat dan ontstaat is een systematische blindheid om de kansen te zien die in de dagelijkse dag wel voor het grijpen liggen om, gebruik makend van dat wat voorhanden is, in wezenlijke behoeften te voorzien. Kansen die je niet ziet, of semi-bewust zelfs als een bedreiging gaat vertalen voor de 'goede voortgang’ , worden dan ook systematisch niet gegrep

filtratiesysteem 'stuwmeer'

In het vorige blogstukje schreef ik: "Ik kan, als informatiespecialist wel vrij vlug een opzetje voor de benodigde functionaliteiten en suggesties voor managementinformatie die die stroom oplevert in elkaar zetten. Het kan echt heel simpel zijn." Uiteraard pakte ik gisterenmiddag meteen pen en papier en maakte ik een eerste ruwe opzet qua functionaliteitsomschrijving, zodat dat kon 'pruttelen' in mijn onderbewuste. In een afleving van DWDD university liet Alexander Klopping het bestaan van hackatons ziens, waar 'nerds' er plezier aan beleven om binnen 24 uur een werkend prototype voor de een of andere IT uitdaging op te leveren. Ha, het wat mij betreft ' winnende'ontwerp van deze hackaton die meteen in de afgelopen 24 uur werd gehouden, is: zeer kansrijk om snel, het beoogde effect mee te bereiken, superkrachtig in functionaliteit en  supereenvoudig in zijn natuurlijke flow design en opzet,  gebruik makend van resources die als ee

overspoeld

Dit is de reactie die ik ontving van het secretariaat van Hugo Borst. Het was geen 'autorespons' (want zoiets krijg je direct, zeer kort na het moment van verzenden), maar waarschijnlijk wel een standaardtekst. Geachte mevrouw Dageraad, Hartelijk dank voor uw brief aan Hugo Borst. Het aantal reacties dat hij krijgt is overweldigend. Dat is verdrietig (veel herkenning) en bemoedigend (veel medestanders) tegelijk. 
 Hugo krijgt alle post doorgestuurd, en leest zoveel mogelijk, maar het lukt niet meer om overal persoonlijk op te reageren. Ik hoop dat u dat begrijpt. Alle reacties worden zeer gewaardeerd, dank ervoor. Met vriendelijke groet, Marijke Eichelsheim – chef de bureau Het is uiteraard zo dat ik begrijp dat Hugo Borst niet fysiek in staat is om zich door een stuwmeer aan reacties heen te werken en op iedere reactie persoonlijk in te gaan. Nadat ik het even had laten bezinken,  realiseerde  ik me hoe hier, nu, juist een enorme kans ligt om precies hier, met de mi

De Wereld Draait Door

Kans! Schot voor open empathisch doel? Noord-Frankrijk, 28 september 2017 Beste Hugo, Carin, Gijsbert  en de redactie van de Wereld Draait Door, Gisterenavond zag ik via de livestream van BVN online de aflevering van DWDD waarin aandacht werd besteed aan  twee zorgthema’s (institutionele intensieve ouderen- en kinderzorg). Ik woon al een paar jaar niet meer in Nederland en hoorde dan ook nu voor het eerst van het manifest voor de verpleeghuiszorg en de waarde die er ( zo snel, gedragen door zoveel verontwaardiging over de kwaliteit van de bestaande situatie!), door vele mensen in de Nederlandse gemeenschap aan is toegekend. Graag reageer ik op de gedane oproep: “mensen…. ·          misschien wel juist diegenen die een tijdje aan de zijlijn hebben gestaan, ·          die weten dat ze een belangrijke bijdrage kunnen leveren om de mensen die betrokken zijn bij dit zorgproces weer de zorg en aandacht te kunnen geven die ze nodig hebben, ·          meldt u